هر کجا می‌نگرم نقش تو پیداست حسین           همه جا مجلس تکریم تو برپاست حسین

تو چه کردی که زمان با تو موافق شده است           تا ابد رایت گلگون تو بر جاست حسین

رمـز پایـندگی آئین شهادت طلـبی‌است           آنچه در نهضب سرخ تو هویداست حسین

پـرورش یافـته دامن وحی است و ولا           تربیت یافـته مکـتب زهـر است حسین

مرگ از دیدن آن منظره لرزید بخویش           قامت آن روز که با زخم بیاراست حسین

مادرش گفت سپردم به تو او را یا رب           هدف تیر بود از چپ و از راست حسین

ای خـدا یـاور او باش که در دشت بلا           یار و انصار ز کف داده و تنهاست حسین

چه کسی گفت که در کرب و بلا خورد شکست           فـاتح بی‌بـدل عـرصه هیجـاست حسین

گو محال است کند خم سر تسلیم به خصم           سـرو حُـرّیت و آزادگـی ماست حسین

فصل وصل است، شکوفد گل زخم از بدنش           سر و تن داده و سرگرم تماشاست حسین

کهـنگی را بسرا پـرده او راهی نیست           هر زمان تازه‌تر از تازه و زیباست حسین

هان مبادا که دمی دامنش از دست دهیم           زانکه فریاد رس روز مباداست حسین

در شـب اول قـبـر آیـد و پـرسـد ما را           آن قدر شخص شریفی است و آقاست حسین